ลงมือทำอย่างมีเป้าหมาย….ความสำเร็จไม่หนีไปไหน

“ลองเปลี่ยนคำว่า…ว ด ห วั ง
ให้กลายเป็นตั้ง…เ ป้า ห มา ย
และเปลี่ยนคำว่า…เ มื่ อ ไ ห ร่ จะ ไ ด้
ให้กลายเป็น…ต้ อ ง ไ ป ใ ห้ ถึ ง”

ทุกคนบนโลกใบนี้ล้วนแล้วแต่ต้องการความสำเร็จในชีวิตด้วยกันทั้งนั้น เพราะความสำเร็จเป็นสิ่งหอมหวานที่ช่วยดลบันดาลอะไรหลายๆอย่างเข้ามาในชีวิต ได้ทั้งความภาคภูมิใจ ได้ทั้งคำชื่นชม และอาจรวมไปถึงการได้เงินทองของนอกกายเป็นรางวัลตอบแทน
แต่กว่าจะเดินทาไปถึงความสำเร็จที่วาดหวังไว้มันก็ไม่ใช่ของง่ายๆ บางทีเราต้องพบเจออุปสรรคในระหว่างการเดินทาง อุปสรรคเหล่านี้นี่แหละที่คอยทำให้เราหมดกำลังใจก้าวเดินต่อไปอยู่เรื่อยๆ บางทีความสำเร็จก็ดูไกลเกินไป สำหรับชีวิต เราจึงทำได้แค่ทำวันนี้ให้ดีที่สุด และก็ปล่อยให้ความสำเร็จเป็นเรื่องของอนาคตที่จะมาถึงเมื่อไหร่เดี๋ยวมันก็มาเอง ถ้าจะมาไม่ถึงก็ไม่เป็นไร แล้วแต่บุญกรรมที่ได้ทำกันมา
“คนที่ประสบความสำเร็จในชีวิตจึงมีน้อย
และคนท้อแท้กับชีวิตก็เลยเพิ่มมากขึ้น”
แต่ถ้าถามว่า…เราสามารถเป็นคนหนึ่งที่ประสบความสำเร็จในชีวิตได้หรือไม่ ขอตอบว่า “ได้แน่นอน” เพราะเรามีโอกาสได้รับความสำเร็จเหมือนๆกันหมดทุกคน เพียงแต่ส่าใครจะเร็วหรือจะช้ากว่ากันก็เท่านั้น และที่สำคัญ….
เราสามารถประสบความสำเร็จในชีวิตได้มากกว่าหนึ่งครั้ง!!!

อย่างที่บอกไว้ว่า ทุกวันนี้เรามักจะใช้ชีวิตกันแบบไม่รู้วันข้างหน้า และไม่รู้ว่าวิธีที่จะทำให้เราได้พบ เจอกับความสำเร็จในชีวิตที่เราต่างมีโอกาสได้รับนั้นต้องทำอย่างไรบ้าง เราจึงมีชีวิตอยู่กับความหวัง และบางทีมันก็กลายเป็นคามฝันหวานที่แอบขมขื่นอยู่ในใจเสียบ่อยครั้ง
“often the way to win is
To forgot to keep score.
บ่อยครั้ง
วิธีที่ดีที่สุดที่จะชนะคือการลืมที่จะนับแต้ม”

เคยคิดกันบ้างมั้ยว่า “ความสำเร็จ” มันก็คล้ายๆกับ “กิเลส” ของมนุษย์นี่แหละ ที่คล้ายก็เพราะว่า มันได้กลายเป็นความอยากได้อยากมีของคนเราไปเสียแล้ว โดยที่เราไม่ค่อยคำนึงถึงวิธีที่จะได้มันมา การนับแต้มจึงเหมือนการอยากได้อยากมี ที่บางทีเราก็คิดเอาแต่จะนับ นับ นับ อยู่อย่างนั้น จนเผลอลืมไปว่า มันอาจจะนำพาเราไปพบเจอกับอุปสรรคความเหนื่อยหน่าย และความท้อแท้ใจในระหว่างการเดินทาง จนทำให้เราหมดโอกาสที่จะได้เจอความสำเร็จในชีวิตที่เราได้วาดหวังไว้

ลองเปลี่ยนคำว่า “วาดหวัง”
ให้กลายเป็น “ตังเป้าหมาย”
และเปลี่ยนคำว่า “เมื่อไหร่จะได้”
ให้กลายเป็น “ต้องไปให้ถึง”

อยู่กับการลงมือทำให้มากที่สุด น่าจะเป็นวิธีการเดียวที่จะทำให้เราก้าวสู่ความสำเร็จได้อย่างไม่บากเย็นนัก ในสนามแข่งขันที่ชื่อ “ชีวิต” เมื่อเราเป็นหนึ่งในผู้เล่นเกมชีวิต ก็จงตั้งใจเล่นให้ดีที่สุด โดยมีจุดมุ่งหมายคือประตูชัยที่อยู่ข้างหน้า มีสมาธิอยู่กับเป้าหมายตรงนั้น และอย่าลืมว่าเราต้องเป็นผู้เล่นที่เคารพกติกาด้วย เราจึงจะคว้าชัยชนะได้อย่างภาคภูมิใจ
“we write our own destiny.
We become what we do.
ตัวเราเองที่กำหนดพรมลิขิต
และเราจะเป็นในสิ่งที่เราได้กระทำ”
อย่างไรเสีย…แม้ว่าการใช้ชีวิตให้ดีได้นั้นดูเหมือนจะเป็นเรื่องยาก แต่มันไม่ยากเกินที่เราจะทำได้ ชีวิตเป็นของเราแล้ว สร้างสรรค์ชีวิตเราให้ดีให้ดีงาม และก้าวต่อไปข้างหน้า ให้ถึงจุดหมายที่เราได้ตั้งเป้าไว้ด้วยตัวของเราเองดีกว่า
เพราะความสำเร็จจะเป็นของผู้ที่ลงมือกระทำ และผู้ที่เพียรเฝ้าถามถึงความสำเร็จนั้นก็เป็นได้แค่ คนที่เฝ้ารอคอยโชคชะตา และไม่มีวันพบเจอ…แม้แค่เพียงรอยยิ้ม

เพื่อมวลชน

"ถ้าหากฉัน เกิดเป็นนก ที่โผบิน
ติดปีกบิน ไปให้ใกล ใกลแสนใกล
ฉันจะขอ เป็นนก พิราบขาว
เพื่อชี้นำ ชาวประชา สู่เสรี
ถ้าหากฉัน เกิดเป็นเมฆ บนนภา
จะนำพา ความร่มเย็น สู่ท้องนา
หากฉัน เกิดเป็น เม็ดทราย
จะถมกาย เป็นทาง เพื่อมวลชน
ชีวา ยอมพลีให้ มวลชน ที่ทุกข์ทน
ขอพลีตน ไม่ว่า จะตายกี่ครั้ง"